Ook de nieuwe posts kan ik niet meer allemaal bijhouden, dus ik begin maar weer gewoon "vanaf nu" de boel een beetje bij te houden, voor zover dat lukt
.Ik was een maand naar Italië, voor vakantie en werk. En heb daar allicht ook voldoende koffie gedronken.
Ik was nieuwsgierig hoe ik de koffie zou vinden, na er 4 jaar niet geweest te zijn. En waar ik indertijd nog vond dat je er overal altijd goede espresso kreeg, vind ik nu dat je nergens slechte espresso krijgt, maar dat het ook zelden geweldig is (voor zover mijn ervaring reikt natuurlijk). Om het in een cijfer uit te drukken: het is altijd wel minstens een 6, maar niet vaak hoger dan een 8,5.
Nu denk ik dat die teruggang in waardering niet zoveel met de Italiaanse espressobars heeft te maken, maar meer met mezelf. Blijkbaar is mijn eigen espresso er in de afgelopen 4 jaar zo op vooruit gegaan dat ik nu vind dat mijn eigen koffie zich moeiteloos kan meten met "de hunne". Vind ikzelf dus hè!
Ook viel me op dat de espresso in Italië (of het deel waar ik was (Noord, Venetië)) wel vaak heel zoet smaakte, en erg chocolade-achtig. Zal aan de melange en branding liggen. Ik ga eens kijken wat ik kan veranderen in mijn eigen brandingen (vooral minder vol en zwaar maken, denk ik).
Verder heb ik me natuurlijk steeds weer verbaasd over de zet-routine die ik zag. Bijna nonchalant, altijd de doser vol gemalen koffie, kleine doses, nergens een tamper te bekennen, slechts eventjes licht tegen het maler-aanhangsel aangeveegd, en er dan toch een decente bak uit te halen. Alles "fout" doen, en toch lukt het?! Grr!
Ook vond ik de cappuccino's erg melkerig. Wellicht dachten ze dat een toerist dat wel lekker zou vinden. Mijn vriendin in elk geval wel, dus ik ga voor haar maar weer terug naar 1/6-de of nog minder espresso, de rest melk(schuim)... (zònde!
). Oh, en ook weinig èchte "microfoam" gezien!
Nog andere leden die naar Italië zijn geweest en soortgelijke of juist tegengestelde ervaringen hadden...?
p.s.: Ik vond het trouwens wel errug leuk om in diverse berghutten zulke machines tegen te komen, zoals hier een Faema President uit 1957, een beauty! (zoals ook de heel wat jongere vrouwlijke barista, maar ze was te bescheiden om te poseren, helaas):
