Tije heeft die maler-opstelling nog wat verder verfijnd op stijl, maar daar heb ik nog geen filmpje van gemaakt.
Ik ben ook slechts een doorsnee Jodokus, vandaar dat ik graag zulke uitzonderlijke mensen ontmoet

Tije heeft die maler-opstelling nog wat verder verfijnd op stijl, maar daar heb ik nog geen filmpje van gemaakt.
fransg schreef: vr 02 jul 2021, 09:20Ik dronk gister verrukkelijke espresso bij Tije en de boontjes werden gemalen in een klein handmalertje (door een mooie oude draaibankmotor aangedreven).
Ja, dat is een veelgehoorde reactie met name uit kringen van het kleinemalertjesbevrijdingsfront.
fransg schreef:Ja, dat is een veelgehoorde reactie met name uit kringen van het kleinemalertjesbevrijdingsfront.
Maar dat zijn doorgaans wappies die een verwrongen beeld hebben van 'het leven'.
Vraag je het een van de malertjes zelve, dan blijkt dat die heel goed zelf aan kunnen geven wat ze lekker vinden en hoe ze het liefst 'hun draai vinden'.
Er zijn er die horendol worden van 'handwerk' omdat de mannen op de camping hun zweterige glibberige knuisten (met behalve zweet, hetgeen abrasief is, ook niet zelden insectenwerende vettigheid) veel de strak om het middel van de maler slaan en met de andere hand nogal wild en wiebelig aan de zwengel rondsleuren waardoor veel zijdelingse en laterale krachten op de as worden uitgeoefend die voor boon noch maler wenselijk zijn.
In de strakke maar niet onnodig beklemmende vatting van een draaibankje zit zo'n malertje veilig en snokvast hetgeen alleen al zorgt voor een prettige tinteling in de behuizing. De circulaire beweging op de as is exact en uitsluitend waar deze nodig is voor de interne draaiing waarvoor de maler is ontworpen en de lagering wordt minimaal belast waardoor de miniatuur testikelen van staal een leven lang mee kunnen zonder de blessure van 'ball busting' die je vaak ziet bij het 'handwerk'.
De uitleg is in ieder geval in synergie met de aandrijving van de kinu.fransg schreef:Ja, dat is een veelgehoorde reactie met name uit kringen van het kleinemalertjesbevrijdingsfront.
Maar dat zijn doorgaans wappies die een verwrongen beeld hebben van 'het leven'.
Vraag je het een van de malertjes zelve, dan blijkt dat die heel goed zelf aan kunnen geven wat ze lekker vinden en hoe ze het liefst 'hun draai vinden'.
Er zijn er die horendol worden van 'handwerk' omdat de mannen op de camping hun zweterige glibberige knuisten (met behalve zweet, hetgeen abrasief is, ook niet zelden insectenwerende vettigheid) veel de strak om het middel van de maler slaan en met de andere hand nogal wild en wiebelig aan de zwengel rondsleuren waardoor veel zijdelingse en laterale krachten op de as worden uitgeoefend die voor boon noch maler wenselijk zijn.
In de strakke maar niet onnodig beklemmende vatting van een draaibankje zit zo'n malertje veilig en snokvast hetgeen alleen al zorgt voor een prettige tinteling in de behuizing. De circulaire beweging op de as is exact en uitsluitend waar deze nodig is voor de interne draaiing waarvoor de maler is ontworpen en de lagering wordt minimaal belast waardoor de miniatuur testikelen van staal een leven lang mee kunnen zonder de blessure van 'ball busting' die je vaak ziet bij het 'handwerk'.
Terug naar “Koffiemolens & malers”