fransg schreef: Ik werd in 1956 geboren dus onvermijdelijk ben ik al een heel eind richting de zeventig. Maar inderdaad op sommige lentedagen voel ik mij een vent van 63

Wat zie je er nog goed uit!! En skeeleren enzo. Geweldig.

cremalover schreef:Ben sinds enige dagen 60 en dat merk ik.
Zat vanmiddag in de tuin te lezen zoals bejaarden plachten te doen en kwam deze passage uit "Look homeward angel"van Thomas Wolfe tegen.

1655144808234.jpg

Ik las dit boek voor het eerst toen ik 16 was en nu 44 jaar later nog eens.Ik zal er toen achteloos over heen gelezen hebben maar nu kon ik me opeens in zijn omschrijving herkennen. De man had wel aanleg om iets in woorden te vatten.
In twee jaar tijd ben ik een een aantal vrienden verloren.Dat gebeurt en opeens besef je dat de winter is aangebroken. De tijd haalt me in . Ik begin het te voelen.

Waar, maar wel noir en zwaar. Ik ben sinds 14 mei 60 en frankly spoken interesseert het mij geen ene ruk. 40,.50, 60. Hoewel ik een intens hekel heb aan het klassiek hollands vieren van een verjaardag, vieren we nu een geboortedag of treuren we omdat we een weer een jaar dichter naar de dood zijn gekropen? Ik probeer het eerste. Heb een aantal middelbare school en studievrienden veels te vlug "weggebracht". Dan treur ik diep en intens, ik denk nog dikwijls aan hen, maar dan vier ik toch het c.q. mijn leven. Bijvoorbeeld door die verhalen van de heer Goddijn te lezen van die ludieke kwinkslagen over het leven. Ik weet niet of de manier waarop hij die voorbeelden naar boven tovert en subtiel beschrijft bij hem met de jaren gekomen is. Denk de voorbeelden wel, maar het lijkt mij wel een type mens waar, vwb de verwijzing ernaar, en, de beschrijving ervan, het altijd genetisch bij hem heeft ingezeten. Kijk en dan creëert er zich dan na het lezen van die verhalen een glimlach op mijn gezicht en dan is het toch eigenlijk allemaal de moeite waard. Ook als 60 jarige. Hou je taai Cremalover.

️

gilleko B. schreef: di 14 jun 2022, 09:26

cremalover schreef:Ben sinds enige dagen 60 en dat merk ik.
Zat vanmiddag in de tuin te lezen zoals bejaarden plachten te doen en kwam deze passage uit "Look homeward angel"van Thomas Wolfe tegen.
1655144808234.jpg
Ik las dit boek voor het eerst toen ik 16 was en nu 44 jaar later nog eens.Ik zal er toen achteloos over heen gelezen hebben maar nu kon ik me opeens in zijn omschrijving herkennen. De man had wel aanleg om iets in woorden te vatten.
In twee jaar tijd ben ik een een aantal vrienden verloren.Dat gebeurt en opeens besef je dat de winter is aangebroken. De tijd haalt me in . Ik begin het te voelen.

Waar, maar wel noir en zwaar. Ik ben sinds 14 mei 60 en frankly spoken interesseert het mij geen ene ruk. 40,.50, 60. Hoewel ik een intens hekel heb aan het klassiek hollands vieren van een verjaardag, vieren we nu een geboortedag of treuren we omdat we een weer een jaar dichter naar de dood zijn gekropen? Ik probeer het eerste. Heb een aantal middelbare school en studievrienden veels te vlug "weggebracht". Dan treur ik diep en intens, ik denk nog dikwijls aan hen, maar dan vier ik toch het c.q. mijn leven. Bijvoorbeeld door die verhalen van de heer Goddijn te lezen van die ludieke kwinkslagen over het leven. Ik weet niet of de manier waarop hij die voorbeelden naar boven tovert en subtiel beschrijft bij hem met de jaren gekomen is. Denk de voorbeelden wel, maar het lijkt mij wel een type mens waar, vwb de verwijzing ernaar, en, de beschrijving ervan, het altijd genetisch bij hem heeft ingezeten. Kijk en dan creëert er zich dan na het lezen van die verhalen een glimlach op mijn gezicht en dan is het toch eigenlijk allemaal de moeite waard. Ook als 60 jarige. Hou je taai Cremalover.

️

Ik ben zeker niet zwaarmoedig of neigend tot depressiviteit. Doelde meer op het feit dat mijn lichaam echt begint te kraken en ik me daar ´s morgens bij het opstaan pijnlijk bewust van ben.
Voor de rest geniet ik nog volop.
ps.
We zijn zowat even oud( hier eind mei 1962). Hoe gaat dat bij jou?

Ik ga me een oude vent voelen onder dit stel, ben van september 1955. Nu ruim een maand AOW gerechtigd. En ja ook ik merk dat de jaren van de winter er aan komen. Dat merk ik met name aan het feit dat alles drie keer zo lang duurt dan ik me kan herinneren . En dat ik een liefhebber ben geworden van het middagdutje. Waarna de hond me roept voor een flinke wandeling van ca. 1,5 uur. Rustig aan doen, maar wel doen is hier het credo.

Dirk Jan schreef: di 14 jun 2022, 19:37 Ik ga me een oude vent voelen onder dit stel, ben van september 1955. Nu ruim een maand AOW gerechtigd. En ja ook ik merk dat de jaren van de winter er aan komen. Dat merk ik met name aan het feit dat alles drie keer zo lang duurt dan ik me kan herinneren . En dat ik een liefhebber ben geworden van het middagdutje. Waarna de hond me roept voor een flinke wandeling van ca. 1,5 uur. Rustig aan doen, maar wel doen is hier het credo.

Een middagdutje schijnt een weldaad voor het lichaam te zijn. Niet tegen verzetten maar aan toegeven.
Ik merk dat ik moeite heb met twee dingen tegelijk doen. Gisteren moest een kat een antibiotica tabletje hebben. Tablet gepakt in keuken. Toen bedacht ik dat ik dorst had. Maak glaswater vol,gooi tablet naar binnen en slik hem door met flinke slok water. Van zulke dingen dus.

cremalover schreef:

gilleko B. schreef: di 14 jun 2022, 09:26

cremalover schreef:Ben sinds enige dagen 60 en dat merk ik.
Zat vanmiddag in de tuin te lezen zoals bejaarden plachten te doen en kwam deze passage uit "Look homeward angel"van Thomas Wolfe tegen.
1655144808234.jpg
Ik las dit boek voor het eerst toen ik 16 was en nu 44 jaar later nog eens.Ik zal er toen achteloos over heen gelezen hebben maar nu kon ik me opeens in zijn omschrijving herkennen. De man had wel aanleg om iets in woorden te vatten.
In twee jaar tijd ben ik een een aantal vrienden verloren.Dat gebeurt en opeens besef je dat de winter is aangebroken. De tijd haalt me in . Ik begin het te voelen.

Waar, maar wel noir en zwaar. Ik ben sinds 14 mei 60 en frankly spoken interesseert het mij geen ene ruk. 40,.50, 60. Hoewel ik een intens hekel heb aan het klassiek hollands vieren van een verjaardag, vieren we nu een geboortedag of treuren we omdat we een weer een jaar dichter naar de dood zijn gekropen? Ik probeer het eerste. Heb een aantal middelbare school en studievrienden veels te vlug "weggebracht". Dan treur ik diep en intens, ik denk nog dikwijls aan hen, maar dan vier ik toch het c.q. mijn leven. Bijvoorbeeld door die verhalen van de heer Goddijn te lezen van die ludieke kwinkslagen over het leven. Ik weet niet of de manier waarop hij die voorbeelden naar boven tovert en subtiel beschrijft bij hem met de jaren gekomen is. Denk de voorbeelden wel, maar het lijkt mij wel een type mens waar, vwb de verwijzing ernaar, en, de beschrijving ervan, het altijd genetisch bij hem heeft ingezeten. Kijk en dan creëert er zich dan na het lezen van die verhalen een glimlach op mijn gezicht en dan is het toch eigenlijk allemaal de moeite waard. Ook als 60 jarige. Hou je taai Cremalover.

️

Ik ben zeker niet zwaarmoedig of neigend tot depressiviteit. Doelde meer op het feit dat mijn lichaam echt begint te kraken en ik me daar ´s morgens bij het opstaan pijnlijk bewust van ben.
Voor de rest geniet ik nog volop.
ps.
We zijn zowat even oud( hier eind mei 1962). Hoe gaat dat bij jou?

Breek me de bek niet open, stijf in de prille ochtend vlak na het opstaan, moet meer bewegen, ''s nachts er minimaal 1 keer uit naar de plee. De kracht van de straal is ook goed verdwenen. Ervaar ook het gedoe op het werk steeds meer als onaangenaam gezeik. Maar voor de rest gaat het goed

️

En haren die verhuizen van waar ze hoorden naar waar ze eigenlijk horen maar wel gaan zitten!

cremalover schreef: di 14 jun 2022, 19:47 Een middagdutje schijnt een weldaad voor het lichaam te zijn.

Liggen dromen is verrukkelijk, dat blijft voor mij niet beperkt tot 'middagdutje' wat tijdsmoment betreft.

cremalover schreef: di 14 jun 2022, 19:47 Ik merk dat ik moeite heb met twee dingen tegelijk doen. Gisteren moest een kat een antibiotica tabletje hebben. Tablet gepakt in keuken. Toen bedacht ik dat ik dorst had. Maak glaswater vol,gooi tablet naar binnen en slik hem door met flinke slok water. Van zulke dingen dus.

Geweldig. En een beetje antibiotica is altijd goed.

Tja, het is soms wennen die invallende winter. Ik ben inmiddels 62 en merk het soms ook wel. Wel herkenbaar wat jullie schrijven. Soms vraag ik me af of dingen langzaam veranderen door de leeftijd of doordat ik ziek ben geweest. In 2016 werd alvleesklierkanker bij mij geconstateerd en dacht ik dat het met me gedaan was. Ik kon worden geopereerd, kreeg chemo, en zie, ik ben er nog. Vorig jaar werd ik genezen verklaard. Ik besef dat ik heel veel geluk heb gehad. En natuurlijk werkt goede koffie ook mee, dat spreekt voor zich

Sinds januari werk ik een dag korter, omdat ik merkte dat me dat toch wel wat zwaarder begon te vallen. En ook dat ik het wat lastiger begin te vinden om x dingen tegelijk te doen. Merk ook dat ik wat meer tijd voor mezelf nodig heb om energie op te bouwen. Vaak zeggen mensen in mijn omgeving dan, dat het door de leeftijd komt. Ik denk eerder dat het door die behandeling komt. Ach, misschien ook wel door beide. Ik ben nooit zo bezig geweest met leeftijf, maar gaandeweg dringt het zich ook bij mij toch wat op.

Herkenbaar inderdaad!

Ruim 10 jaar terug dacht ik ook dat het met me gedaan was, hartinfarct, weinig aan te doen anders dan medicijnen.

Die pillen hadden wel als bijwerking, merkte ik, dat ik mij in een klap 10 jaar ouder voel.

Toen realiseerde ik mijn eigen dat ik intussen ook 10 jaar ouder ben.

Dus ergens klopt het wel.