De krantenartikelen verwijzen naar
dit artikel. Als ik het goed begrijp is hun "two pathway model of an espresso coffee bed" gewoon een model voor het fenomeen "channeling". Met een zeer beperkt aantal metingen en slechts drie variabelen (gewicht van het shot, doorlooptijd en "grind setting") proberen de auteurs te toetsen of een wiskundig model bij de meetgegevens past. Dit is zogenaamd
"curve fitting", en is zeker geen bewijs voor hun hypothese.
Ook suggereert het krantenartikel dat hoe fijner de maling is, hoe slapper de koffie. Maar er is geen lineair verband: een fijnere maling geeft meer extractie, tot een zeker optimum waarna de extractie juist vermindert of eigenlijk onevenwichtig wordt met zowel over- als onderextractie. In onderstaand figuur is dat bij maalstand 1.7:
Het model is inderdaad vrij rudimentair en kijkt alleen grofweg naar de relatie tussen extractie en maalgraad. De extractie wordt herleid uit het gewicht en niet gemeten met een refractometer en de maalgraad zegt natuurlijk niets over de partikelgrootte of verdeling daarvan.
Als je trouwens geïnteresseerd bent in de relatie tussen extractie en maalgraad vind ik
de uitleg van James Hoffmann wel informatief. Maar vermoedelijk kent iedereen hier zijn video's al wel.