Inbraak

JULIEN ALTHUISIUS

Er was ingebroken in onze auto. Althans, we hadden de auto niet goed dichtgedaan en toen is er iemand in onze auto geweest. Technisch gezien is dat inbraak (toch?), maar het ging niet gepaard met geforceerde deuren of ingeslagen ramen. Dus laten we voor het gemak houden op 'zachte braak', al klinkt dat misschien wat goor.

Ik had half op de stoep geparkeerd en omdat de auto daarom wat schuin stond, had degene die de auto aan de passagierskant had verlaten - laat ik haar 'mijn vrouw' noemen - de extra zwaartekracht door het schuin staan van de auto moeten compenseren door het portier krachtiger dicht te duwen dan normaal.

Dat was niet gebeurd en daardoor stond de deur aan de passagierskant op een kier, zag ik toen ik 's ochtends naar de auto liep. Omdat we zijn verhuisd naar een keurige buurt, dacht ik toen nog niet: o jee. Dat dacht ik ook niet toen ik wilde instappen en zag dat de zonneklep naar beneden was, het dashboardkastje openstond en op de bestuurdersstoel wat oude papiertjes, een kaartje van een garage en het sleuteltje van de dakdragers lagen.

Zoals ik altijd doe, gaf ik eerst mijn vrouw de schuld. Die was in de auto geweest om iets te zoeken en had er een puinhoop van gemaakt. De brandblusser lag op de grond, net als de blauwe parkeerkaart. Ik maakte een foto van de troep en wilde die naar haar sturen met de tekst 'Heb jij dit gedaan?', toen het kwartje viel. Er was iemand in onze auto geweest. Een onverlaat. Een snoodaard. Een spitsboef. Deze schobbejak was 's nachts langs onze auto gekomen, had gezien dat het portier op een kier stond en zijn kans schoon gezien

('Maar hoe kan dat dan?', vroeg mijn vrouw toen ik haar later vertelde dat er iemand in onze auto was geweest. 'Nou', antwoordde ik, 'jij hebt... we... iemand... Het portier aan de passagierskant is niet helemaal goed dichtgedaan gisteravond. Door iemand.')

Terwijl ik keek of er iets ontbrak, bekroop me dat weeïge gevoel van vieze onveiligheid dat je krijgt als een onbekende zich toegang heeft verschaft tot een plek die je altijd als beschut hebt ervaren. Maar de brandblusser lag er dus nog, net als de FM-adapter waarmee ik mijn telefoon op de autostereo kan aansluiten, een doosje kauwgom en een zonnebril van Epos - misschien niet het meest exclusieve merk, maar ook bepaald geen Primark. Echt alles lag er nog.

Nu was ik beledigd. Iemand had zich wel verlaagd tot inbraak, maar kauwgom van de Aldi, een B-merk zonnebril en een superhandige brandblusser waren opeens te min? Blijkbaar ligt het niveau hier wat hoger. Excuses mijnerzijds zijn wel op zijn plaats, voor meneer of mevrouw de snob-inbreker. Volgende keer laat ik een pak single origin koffiebonen achter.