Vaak met grote recirculatie heteluchtbranders of continubranbranders dat zijn een soort ovens met een lopende band erdoorheen. Crematietijd 5-6 min

Had even zitten Googlen bestaat zelfs zoiets als flash branden 90 sec op 800 graden !

Haha ja, dan is dat "slow roasted" op sommige koffiezakken ineens heel veelzeggend

Koffie uit de supermarkt smaakt vooral vies omdat het veel te oud is als je het koopt. Ik ben wel benieuwd hoe zo'n Flash burn smaakt na 10 dagen rust.
Helaas is dat praktisch onmogelijk.

Pti schreef: do 31 jan 2019, 12:33 Ik had het laatst nog over met Pichichi, we moesten alle twee lachen om Braziliaanse koffieproducenten die hun bonen omschrijven als "vibrant" of met "highlighted sparkling acidity". Natuurlijk, als je dat vergelijkt met andere Braziliës kan er gerust een mooi zuurtje aan zitten, maar de gemiddelde -run off the mill- Sidamo grade2 veegt er op zijn sloffen de vloer mee aan als het gaat om uitgesproken aciditeit.

Ik kwam nog zo´n lijstje tegen, van een grote Brazil boer (en die zijn heeeeuuul groot):
Red Grapes, Star Fruit, Wine, Red Fruits, Floral, Sugar Cane, Citric, Fruity, Caramel, Peach, Honey...
En dat dan als profiel per koffie, dus je zou tussen deze 11 koffies die specificatie (een beetje) moeten kunnen proeven. Nou ja.. ik zit erop "zeg maar", maar ehm... niet echt dat je al dat onderscheid proeft hoor, beste Brazilianen.

Best wel marketing allemaal, mooie etiketten, strak verpakt, mooi omdoos, sjiek de friemel... en prijzen die ze vragen, manmanman. Komt soms in de buurt van de betere Kenia´s...
En die profielen? Nou ja, winey, fruity, caramel heus wel een beetje. Maar rode druiven, carambola, citrus, perzik... nee joh! Mochten ze willen die groooote Brazilianen. Schieten ook een beetje door in het specialty-gebeuren.

Eeerlijkheidshalve moet wel gezegd dat ´ons´ voordeel, van Westerse wereld is, dat we met veel origines, processingmethodes, quality grades etc. etc. in aanraking komen. Een Braziliaanse proever... proeft alleen maar Braziliaanse koffies. (Een Colombiaan idem dito). Het mag normaliter niet eens het land in, koffie uit andere landen. Gebrand nog wel, maar groene koffie is lastig. Ze zijn er dan wel trots op dat ze ontzettend veel proeven op een dag, de keurmeesters van grote estates. Dan vragen ze mij hoeveel ik op een dag proef en dan zeg ik eerst: vijf of zes, doelende op de gewone koffies die ik nuttig in totaal. OK, even LOL. Maar dan zeg ik, ok, ik proef zo´n 10 a 12 koffies op een dag (50 a 60 kommen) en dan zij: nou, WIJ proeven er minstens 120 per dag!! En dan doe ik net niet ¯\_(ツ)_/¯ maar ik denk dat wel. Want het blijft appels en peren, apples and oranges, maçãs e peras....

pichichi schreef: di 05 feb 2019, 22:37 Best wel marketing allemaal, mooie etiketten, strak verpakt, mooi omdoos, sjiek de friemel... en prijzen die ze vragen, manmanman. Komt soms in de buurt van de betere Kenia´s...
En die profielen? Nou ja, winey, fruity, caramel heus wel een beetje. Maar rode druiven, carambola, citrus, perzik... nee joh! Mochten ze willen die groooote Brazilianen. Schieten ook een beetje door in het specialty-gebeuren.

Daily Coffee News plaatste onderstaande van vorig jaar nog eens in hun newsletter. Het is een samenvatting van een grotere studie en ik vat die samenvatting hier nog even extreem versimpeld samen: Marketing bepaalt de gewenste 'smaak' van koffie en wie de smaak van het rijke publiek kan sturen, is in staat goedkoop in te kopen en duur te verkopen terwijl de boeren die nu moeten bepalen wat ze over vijf jaar gaan oogsten niet in staat zijn te voorzien wat tegen die tijd lucratief is, waardoor de mensen achter 'third wave / specialty' vooral zelf goed verdienen aan het praten over super lekkere koffie...

https://dailycoffeenews.com/2018/07/05/ ... structure/

On who determines quality

Experts emphasize that quality is strictly about what is “in the cup” – they say that hype and PR does not matter in a blind cupping because the quality is either there or not. All very upfront and meritocratic, it would seem. But who adjudicates that quality? The coffee world’s notion of “quality” strives for solidity and objectivity, with tasting certifications, multi-judge panels, and other metrics imbued with a pseudo-scientific legitimacy. A key function of this elaborate apparatus is to obscure that it is a social artifice, a shared aesthetic valuation regime shot through with economic interest and power relations.

On the myth of blind cupping scores

The data show that the farm gate price depends more on the size of the farm and the social capital of the farmer than on blind cupping scores. In this market, the real economic power rests with the ability to define the terms of symbolic value and to translate those symbolic values across the commodity chain.

On consumer perception

For many Third Wave coffee consumers, they are not only drinking a quality cup of coffee, but also buying into (in their own idiosyncratic ways) a vague ethic of artisanal quality and authenticity and a connection to a distant Other.

On market leadership

The means of symbolic production are more ephemeral and elusive, dealing with imaginative rather than material potential. They involve trend-setters, cool-hunters, thought-leaders, media conglomerates, maverick bloggers, social networks, the idiosyncratic improvisation of daily life, the serendipity of encounters with people and ideas, and the viscous structures that channel our desires.