Decaf
Column
AAF BRANDT CORSTIUS

We zaten met tien mensen aan een tafel in een café en bestelden allemaal koffie. De ober, die veel vriendelijkheid uitstraalde, nam onze bestellingen geduldig op en discrimineerde mensen die koffie zonder cafeïne wilden.

Dit komt veel voor.

Hij deed het zo. Iemand bestelde een decaf koffie verkeerd, en de persoon erna een dubbele espresso, en bij de dubbele espresso zei hij dan: 'Já!' Of iemand bestelde een decaf havermelk latte (ik maak die persoon niet belachelijk want ik kan die persoon zelf zijn), en degene erna een zwarte koffie, en dan zei de ober tevreden: 'Zó!'

Het is slechts een greep uit de lange reeks subtiele vernederingen die drinkers van decaf zoals ikzelf moeten ondergaan, mensen die na drie normale koffie staan te trillen als een zenuwachtig riet. Het is haast het bestellen van decaf niet waard, want de nervositeit die voorafgaat aan het durven uitspreken van je bestelling staat bijna gelijk aan de adrenalineschok na te veel koffie met cafeïne.

Maar ik ben eraan gewend geraakt. Met de oudere medewerker van de Kiosk op het station waar ik vaak koffie haal, heb ik een goed en gemoedelijk contact ontwikkeld, waardoor ik hem deze week, na anderhalf jaar, durfde te vragen of hij ook decaf had.

'Nee!', zei hij fel, 'en dat is ook helemaal niet lekker!'

Nou, probeerde ik uit te leggen, decaf is inderdaad minder lekker - hoewel je van stationskoffie in het algemeen niet veel hoeft te verwachten, maar goed, dat moet je natuurlijk niet tegen de man van de Kiosk zeggen - maar ik ging van veel koffie trillen als een riet, etcetera, de hele riedel die ik afsteek als iemand mij dwingt om uit te leggen waarom ik dit slappe aftreksel van Echte Koffie drink.

Kioskman luisterde niet naar mij, want koffie polariseert, en als polarisatie dichtbij komt, kun je elkaar verliezen, zo ook Kioskman en ik. Kioskman ging een punt maken door mijn gepraat over trillen heen, dat zag ik aan zijn blik.

'Uw ouders', zei hij, 'hebben ook heel hun leven geen decaf gedronken, en die zijn er toch heel oud mee geworden.' Nou, wilde ik zeggen, mijn moeder overleed toen ze 34 was en mijn vader werd weliswaar twee keer zo oud, maar leven, nou, dat doet hij niet meer. Maar dat ga je allemaal niet bespreken met de man van de Kiosk met drie wachtenden achter je en de trein naar Utrecht in aantocht. Ik hield het dus bij het begin van deze mededeling. 'Nou...'

Toen spoedde ik me de Kiosk uit. De volgende stap in onze relatie, die ik al voor ogen had gehad, dat ik eens ging vragen of hij ook over havermelk beschikte, stel ik nog even uit.

Joste schreef: vr 16 jun 2023, 12:23 "Koffie polariseert", dat is toch wel iets wat wij ons moeten aantrekken....